la vita è

szybciej niż dwadzieścia siedem sekund
na różnych wysokościach

przejazdem w zakrętach
nie odpuszczaj bo widzisz

roluje i weryfikuje na poziom jeden-zero

pod ramię wezmę

łódka czeka, znów wpadam do wody w butach

po co mi ta skała 

wolisz unosić się od soli wyżej

ich montenegro, pozostawione na ciągłe spojarzenia

w przestrzenne błekitny

do góry, tak, odchyl głowę

i rozsuń usta

spojrzeń na placu mnóstwo
odpowiada mi marakuja
język jest w sumie jeden

gdzie stromo już
i portfel z bransoletką znika