odprawa

gdybyś już się odzywać 

przestał wypowiadać wrażeń

jak zamknięty mechanizm

oparty na zwykłym już dalej

przypominać i wyrywać

znaczenie na przekór własnej 

nie dotkniętej wcześniej kataklizmem

masce społecznej i wyrażeń

znów oponent

groźny i niewierny

sztywna twarz twa

jak pomruk jesiennej nocy

która odpowiada znów

błyskiem oka

na zewnątrz siebie i

wrażeń znowu spad

jedna skała lodowa

spada

odpycha fale swoim ciężarem

I'm waiting here

modelka : Paula Tomisia

turbo przestrzeń ludzi

trafiasz

g

substytut

5

a może trzeci

i chyba już nie mogę

pękam

nie dzwoń

zrywam rekalmówkę

fkładasz w moje usta nie te słowa

gdzie mirykul

nie łorking

i zmieniasz

płytę na lupę

co że przygrzewam

spawem

związków przeszłych i dziękczynnnnych

koniec bliski

zbieżnych zdarzęń niewinnych

zbliżasz

proszę teraz 

kiedy w oknach z naprzeciwka 

patrząc

żaluzje zasłonięte

wchłaniasz ze swej strony

otwartość

niepotrzeba zasłaniać

zostaw już to okno i

patrzenie

wlewaj wrzątek

marzenie

a czy już jeśli

łono

przyrzeczenia głaskając głośno

i szyby w .skroni.

nie żałuję
grono  moje

oddalasz
znikaj samolotem

w gruzie leżąc polaku

chyba myląc 

łatwo

kiedy niszcząc te kilometry

lodowca

jeden

łechtaj

gromadząc

annað loft

la vita è

szybciej niż dwadzieścia siedem sekund
na różnych wysokościach

przejazdem w zakrętach
nie odpuszczaj bo widzisz

roluje i weryfikuje na poziom jeden-zero

pod ramię wezmę

łódka czeka, znów wpadam do wody w butach

po co mi ta skała 

wolisz unosić się od soli wyżej

ich montenegro, pozostawione na ciągłe spojarzenia

w przestrzenne błekitny

do góry, tak, odchyl głowę

i rozsuń usta

spojrzeń na placu mnóstwo
odpowiada mi marakuja
język jest w sumie jeden

gdzie stromo już
i portfel z bransoletką znika

chciałem tylko pokazać jak się zaczyna

unieś swój spokój

wskakuję do wody

wyczyść to

pływam w butach 

trawarica

od jednego końca do drugiego

oddech i tulę mocno

trochę się boję i czegoś szukam

idę po warzywa, owoce i ser

buty same zeszły ze stóp

oni chyba nie lubią polaków

płynę dalej i wychodzę na brzeg

nie chcę kontaktu z tym miastem

zapomniałem, że buty zostały w wodzie

tęsknię znów i tulę mocno

szukam ich bardzo długo i nurkuję

zostaw to na polaroidzie

znów od brzegu do brzegu

wychodzę pod górę dość długo

nie mogłem znaleźć butów